Halverwege - Klaar voor hoofdstuk 2.
Door: Silke
Blijf op de hoogte en volg Silke
30 April 2014 | Ghana, Koforidua
Lieve allemaal!
Het gaat niet zo goed met het bijhouden van mijn blog..
Het is al weer meer dan een maand geleden dat ik een verslag heb geplaatst. Zo lang wachten maakt het voor mij zeker niet gemakkelijker, er is en blijft veel te veel te vertellen. Waar te beginnen?
In het vorig verslag heb ik jullie op de hoogte gehouden van mijn plannen met de kinderen van de opvang. Ik heb tot nu toe de kinderen al 3 keer buiten gekregen, het spelen in de natuur maakt hen super blij!
De eerste keer dat we geweest zijn was het niet alleen super voor de kinderen, maar ook wij, de leerkrachten en vrijwilligers, hebben ons ongelooflijk geamuseerd. Door in ploegen tegen elkaar te spelen, is er een soort van band gecreeerd onderling. De sfeer in de opvang is sindsdien veel verbeterd: veel meer grapjes, plagen. Ook met de kinderen: ze komen nog meer dan in het begin vragen om te spelen, of gewoon hangen op de schoot. De meeste kunnen eindelijk mijn naam 'correct' uitspreken! Na 2 maanden mag dat wel! :) Ik ben dus nu Auntie Silky. (eventjes voor de duidelijkheid op een reactie van een vorig verslag, auntie is tante, en Obroni betekent blanke mens)
Ik ben niet enkel actief geweest met de kinderen van de opvang. Enkele vrijwilligers die in een weeshuis werken, wouden de weeskinderen eens op uitstap nemen. Het is een zwemnamiddagje geworden.
Het was niet gemakkelijk om een redelijke prijs te betalen voor een 40-tal kinderen, en 8 vrijwilligers. De eigenaar van het domein waar het zwembad ligt, is een rijke ghanees. En ondertussen weten we dat rijke ghanezen in geen geval op de armere lijken, op vlak van openheid. Het onderhandelen gebeurde met een tussenpersoon die over en weer tussen ons en de eigenaar (die 10 meter verder stond) liep. Was voor ons zeer frustrerend, maar we zijn uiteindelijk tot een redelijk akkoord gekomen. That's Ghana!
De uitstap was meer dan geslaagd! De kinderen waren dolgelukkig! Meer heb je niet nodig om zelf ook gelukkig te zijn!
In het laatste verslag vertrok ik op weekend naar Kumasi. Een grotere stad in het centrum van Ghana.
In Kumasi heb je de grootste merkt van West Afrika. Het is er een gigantisch doolhof, waar je uren in kan lopen zonder enig idee te hebben waar je bent. We zijn in kleine groepjes van 3 of 4 erdoor gelopen, allen tesamen was geen optie.
Ik vond het een super ervaring, wat je daar alllemaal vindt: schoenen, gedroogde vis, potten en pannen, stof, kippen, ingewanden van verschillende dieren, juwelen, en nog zo veel meer. Het was de moeite om een paar fotos te trekken, maar daar waren ze helemaal niet blij om. Ik heb verschillende keren moeten vragen of ik mocht, en af en toe eens stiekem met mijn camera rondgedraaid. Enkele leuke beelden als resultaat!
Het is pas als je rondloopt in een markt dat je beseft hoe anders culturen zijn! In Belgie zou zoiets onaanvaardbaar zijn. Ikzelf vind het heel fascinerend!
In mijn titel spreek ik over Hoofdstuk 2 van mijn verblijf in Ghana. Dat is niet zonder reden.
De afgelopen weken zijn redelijk emotioneel geweest.
Zoals ik al heb verteld in een vorig verslag, is de band die je hebt met de andere vrijwilligers zo groot, en zijn de vriendschappen heel echt. Ik heb sinds mijn aankomst in Ghana enorm goeie vriendschappen opgebouwd met verschillende vrijwilligers. Ze komen van overal: Canada, USA, Denemarken, Engeland,.. Ik heb 2 maanden volop genoten van hun aanwezigheid. We hebben enorm veel lol gehad, enorm veel samen meegemaakt, samen gereisd. Iedereen was altijd klaar om te praten en te helpen.
De vier mensen die voor mij heel veel betekenen waren hier voor 3 maanden. En de afgelopen week zijn ze allemaal terug naar huis vertrokken. Van ons groepje blijf ik dus alleen over in Ghana.
Ik heb het wel eventjes moeilijk gehad maar dat hoort bij vrijzlliger zijn.
Ik zie de twee volgende maanden nog altijd even veel zitten, maar het is gewoon een nieuw hoofdstuk, met andere mensen die zullen toekomen.
This is the start of a new beginning in Ghana!
Zo, ik heb weer even mijn hart kunnen luchten, en jullie eindelijk nog eens wat nieuze indrukken doorgegeven.
Ook wil ik jullie bedanken voor jullie reacties, is altijd heel fijn om te lezen!
Vele groetjes uit Ghana!
xx
Het gaat niet zo goed met het bijhouden van mijn blog..
Het is al weer meer dan een maand geleden dat ik een verslag heb geplaatst. Zo lang wachten maakt het voor mij zeker niet gemakkelijker, er is en blijft veel te veel te vertellen. Waar te beginnen?
In het vorig verslag heb ik jullie op de hoogte gehouden van mijn plannen met de kinderen van de opvang. Ik heb tot nu toe de kinderen al 3 keer buiten gekregen, het spelen in de natuur maakt hen super blij!
De eerste keer dat we geweest zijn was het niet alleen super voor de kinderen, maar ook wij, de leerkrachten en vrijwilligers, hebben ons ongelooflijk geamuseerd. Door in ploegen tegen elkaar te spelen, is er een soort van band gecreeerd onderling. De sfeer in de opvang is sindsdien veel verbeterd: veel meer grapjes, plagen. Ook met de kinderen: ze komen nog meer dan in het begin vragen om te spelen, of gewoon hangen op de schoot. De meeste kunnen eindelijk mijn naam 'correct' uitspreken! Na 2 maanden mag dat wel! :) Ik ben dus nu Auntie Silky. (eventjes voor de duidelijkheid op een reactie van een vorig verslag, auntie is tante, en Obroni betekent blanke mens)
Ik ben niet enkel actief geweest met de kinderen van de opvang. Enkele vrijwilligers die in een weeshuis werken, wouden de weeskinderen eens op uitstap nemen. Het is een zwemnamiddagje geworden.
Het was niet gemakkelijk om een redelijke prijs te betalen voor een 40-tal kinderen, en 8 vrijwilligers. De eigenaar van het domein waar het zwembad ligt, is een rijke ghanees. En ondertussen weten we dat rijke ghanezen in geen geval op de armere lijken, op vlak van openheid. Het onderhandelen gebeurde met een tussenpersoon die over en weer tussen ons en de eigenaar (die 10 meter verder stond) liep. Was voor ons zeer frustrerend, maar we zijn uiteindelijk tot een redelijk akkoord gekomen. That's Ghana!
De uitstap was meer dan geslaagd! De kinderen waren dolgelukkig! Meer heb je niet nodig om zelf ook gelukkig te zijn!
In het laatste verslag vertrok ik op weekend naar Kumasi. Een grotere stad in het centrum van Ghana.
In Kumasi heb je de grootste merkt van West Afrika. Het is er een gigantisch doolhof, waar je uren in kan lopen zonder enig idee te hebben waar je bent. We zijn in kleine groepjes van 3 of 4 erdoor gelopen, allen tesamen was geen optie.
Ik vond het een super ervaring, wat je daar alllemaal vindt: schoenen, gedroogde vis, potten en pannen, stof, kippen, ingewanden van verschillende dieren, juwelen, en nog zo veel meer. Het was de moeite om een paar fotos te trekken, maar daar waren ze helemaal niet blij om. Ik heb verschillende keren moeten vragen of ik mocht, en af en toe eens stiekem met mijn camera rondgedraaid. Enkele leuke beelden als resultaat!
Het is pas als je rondloopt in een markt dat je beseft hoe anders culturen zijn! In Belgie zou zoiets onaanvaardbaar zijn. Ikzelf vind het heel fascinerend!
In mijn titel spreek ik over Hoofdstuk 2 van mijn verblijf in Ghana. Dat is niet zonder reden.
De afgelopen weken zijn redelijk emotioneel geweest.
Zoals ik al heb verteld in een vorig verslag, is de band die je hebt met de andere vrijwilligers zo groot, en zijn de vriendschappen heel echt. Ik heb sinds mijn aankomst in Ghana enorm goeie vriendschappen opgebouwd met verschillende vrijwilligers. Ze komen van overal: Canada, USA, Denemarken, Engeland,.. Ik heb 2 maanden volop genoten van hun aanwezigheid. We hebben enorm veel lol gehad, enorm veel samen meegemaakt, samen gereisd. Iedereen was altijd klaar om te praten en te helpen.
De vier mensen die voor mij heel veel betekenen waren hier voor 3 maanden. En de afgelopen week zijn ze allemaal terug naar huis vertrokken. Van ons groepje blijf ik dus alleen over in Ghana.
Ik heb het wel eventjes moeilijk gehad maar dat hoort bij vrijzlliger zijn.
Ik zie de twee volgende maanden nog altijd even veel zitten, maar het is gewoon een nieuw hoofdstuk, met andere mensen die zullen toekomen.
This is the start of a new beginning in Ghana!
Zo, ik heb weer even mijn hart kunnen luchten, en jullie eindelijk nog eens wat nieuze indrukken doorgegeven.
Ook wil ik jullie bedanken voor jullie reacties, is altijd heel fijn om te lezen!
Vele groetjes uit Ghana!
xx
-
30 April 2014 - 14:48
Sofie:
Hoi Silke! Niet makkelijk je vast ploegje te zien vertrekken en toch klink je zo moedig optimistisch! Je bent al over de helft en ik ben er wel zeker van dat je daar de basis aan het leggen bent voir je verdere studies en persoonlijk leven! Nog steeds vol bewondering voor wat je daar zo ver van vrienden en familie doet!! Veel moed voor de tweede helft, groetjes van je supportersteam uit Parijs!!! X -
30 April 2014 - 17:01
Mama:
Lieve schat, ik kan me voorstellen dat die gelukkige en dankbare gezichtjes van die kindjes je gelukkig maken en je een goed gevoel geven. We zijn nog steeds even fier op hetgeen je daar in Ghana presteert. En ja, het afscheid nemen, het is en blijft moeilijk en het went nooit. Maar anderzijds kan niemand je die waardevolle ontmoetingen afnemen. Elk van die ontmoetingen is voor jou als persoon een verrijking. We zijn ervan overtuigd dat de komende twee maanden andere fijne mensen je pad zullen kruisen.
Geniet verder van je mooie avontuur en blijf voorzichtig met de muggen in het komende regenseizoen.
Dikke knuffel,
Mama -
30 April 2014 - 17:08
Willy Poot:
Lieve Silke ,herinner je onze boodschap :je doel bereiken is je angst over boord gooien en doorzetten !
Je verslag en je aanpak bewijzen dat je dit aankunt . We genieten van je enthousiasme en je voldoening aan je rol in Ghana, zelfs al verlaten je goede vrienden je omdat hun termijn voorbij is .
Want ook jij zal eens je nieuwe omgeving moeten verlaten maar het is nog tijd om hieraan te denken .
We duimen hiervoor en wensen je nog veel moed toe om vol te houden .
Veel liefs van Mammie en Pappie -
01 Mei 2014 - 07:45
Papie En Bonnie:
Lieve auntie Silke,
Wat zijn we weer blij met je verslag!
Je bruist nog steeds van enthousiasme!
Wederzijdse vreugde is dubbele vreugde, en in afscheid nemen, met of zonder traantjes ;) zijn jullie wel superkampioenen...
Maar steeds komen er nieuwe mensen, en lieve mensen jou tegemoet en verrijken je jonge leven !
Geniet verder met volle teugen van je belevenissen.
Wij blijven naar je nieuws ... en je terugkomst uitkijken!....
Hoewel jij daar zeker nog niet aan wil denken!
Dikke zoen uit Sint- Niklaas -
01 Mei 2014 - 09:38
Tante Claudine:
dag silke,
het is heel boeiend te lezen wat je daar allemaal meemaakt in dat verre ghana...
ik kan me heel goed inbeelden dat die kindjes allemaal gek zijn van die leuke auntie silky !
vele groetjes uit brugge -
01 Mei 2014 - 10:02
Tante Annette En Nonkel Paul:
Koekoe obroni aunty Silke!
Amai wat een titel......
Altijd blij je verslagen te lezen.
Afrika is een prachtig continent,en de mensen ,en speciaal de kinderen , hebben er de mooiste glimlach!
Geniet van de enkele maanden die je nog hebt om nog nieuwe ervaringen op te doen!
Vele groetjes van ons beiden.
-
01 Mei 2014 - 22:44
Regine:
Auntie Silky is een straffe madam ! Da's alles wat hierover te zeggen valt! Gr. R. -
17 Mei 2014 - 15:57
Katrien:
Hey Silke,
Heel leuk dat je een blog bijhoudt, en heel bewonderenswaardig wat je daar doet en hoe je het aanpakt. Jammer dat er enkele goede vrienden vertrokken zijn, maar koester deze hechte vriendschappen met dankbaarheid in je hart, ze zijn voor het leven. Hopelijk wordt 'deel 2' een even mooie ervaring als 'deel 1'…..'! Heel veel groeten en een dikke knuffel uit Praag. Nik & Katrien
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
