Terug verbonden!
Door: Silke
Blijf op de hoogte en volg Silke
11 Maart 2014 | Ghana, Koforidua
Lieve allemaal,
Ik ben er weer eens geraakt!
De laatste 7 dagen was het niet gemakkelijk om op welke manier dan ook iemand te contacteren. Na een hevige storm, is het niet ongewoon dat hele dorpen zonder electriciteit zitten. Echt alles ligt plat: lichten, frigo,internet..
De andere vrijwilligers hadden mij vanaf het begin gewaarschuuwd: 'You better get used to that!"
Sinds vorig verslag heb ik alweer heel veel gedaan. De tijd gaat hier ongelooflijk snel vooruit!
Ten eerste was er het weekendje weg met ongeveer de hele groep vrijwilligers van de Akuapem Hills: 16 man. Accra stond op het programma.
Met 16 man in 1 tro zijn we na het werk vertrokken.
Ik sliep op een kamer van 2 personen en 2 extra matrassen, met Ariane, Jamie en Carla. Jamie is spijtig genoeg de eerste nacht van het weekend ziek geworden, waarschijnlijk een voedselvergiftiging.
Dag 1zijn ze met de helft van de groep naar zee geweest. Gelukkig hebben we een klein (!) stukje (betalend) strand gevonden waar er bijna geen afval te vinden was. Als ik even de omgeving ben gaan verkennen met Ariane, was er van proper strand geen sprake meer.. Spijtig, want ze zouden veel meer volk kunnen lokken!
Ook de straffe zon hier is voor iedereen een aanpassing. We hadden het allemaal zwaar onderschat, en niet een iemand is zonder zonnebrand naar huis gegaan. Sommigen hadden zelfs blaren, ook na 3 keer insmeren op 4 uur tijd. Opletten is dus de boodschap!!
De andere helft van de groep is naar Accra Mall geweest. Het is een klein shoppingcenter met airco, en het heeft twee supermarkten met enkele buitenlandse producten zoals chocolade, Belgisch bier, en ja hoor, glutenvrije pasta! ;) Het is waarschijnlijk de enige plaats in Ghana waar er zoveel buitenlanders te vinden zijn! Ik ben er de dag nadien ook naartoe geweest om zat inkopen te doen voor de Daycare: de kindjes zijn zot van ballonnen, en alles wat rond is om mee te kunnen rollen en gooien.
Ondertussen ben ik het leven hier al meer dan gewoon, ook al blijft het cultuurverschil heel groot.
Er is niet mogelijk om onopgemerkt in de straten rond te wandelen. Overal roepen ze ons na. " Obroni! Obroni!" Dit woord wordt gebruikt voor iedereen die uit het buitenland komt. Gelukkig word ik op het werk "Anti" genoemd. En als je niet antwoord als iemand dit naar je schreeuwt, ben je heel onbeleefd.
Begroeten is hier namelijk super belangrijk, en mensen gaan je boos aankijken, of zelfs boos worden als je dat niet doet. Geen mogelijkheid dus om met muziek in je oren in de straten rond te lopen.
Ook de mannen hier in Ghana zeggen rechtuit wat we tegen jou te zeggen hebben. Zo ben ik al verschillende keer ten huwelijk gevraagd door mannen van elke leeftijd. Ik draag gelukkig een ring aan mijn ringvinger. Van zodra ik die laat zien en zeg dat ik al getrouwd ben en dat mijn man in Belgie woont, laten ze je met rust! Ideaal dus!
Ook op het werk zie je duidelijke verschillen in de opvoeding van de kinderen.
De kinderen hier worden thuis en op school nog veel geslagen. Dat is op verschillende manieren een probleem. Ten eerste nemen ze dat over van de ouders en gaan ervan uit dat het normaal gedrag is. Dus als ze aan het spelen zijn in de daycare, kan het gebeuren dat de kinderen elkaar slagen omdat ze met een klein iets niet tevreden zijn. Ten tweede is het voor ons en de staff in de daycare niet gemakkelijk om controle te behouden over de kinderen. Ze luisteren niet meer omdat ze niet geslagen worden. Als ze op school kattekwaad uithalen, weten ze dat de leerkrachten niets gaan doen, en dus testen ze de limieten.
Adom Daycare heeft een akkoord met Projects Abroad dat er geen enkele vorm van geweld mag gebruikt worden. Als dit ooit wel zou gebeuren, dan zetten ze de samenwerking stop.
Donderdag 6 maart was het de Ghana Independence Day.
Iedereen was dus vrij die dag. Alle scholen en daycares waren op vrijdag ook gesloten. Lang weekend dus voor mij. Ik ben dan met een paar anderen naar Koforidua gegaan, om het marcheren van de studenten te gaan bekijken. Kinderen leren hier al marcheren zodra ze kunnen stappen, dus voor de lokale bevolking is dat heel belangrijk voor elke feestdag.
Weekend nummer 2 zijn ze dit keer met een groep van 7 vrijwilligers op uitstap geweest. Dit keer naar het oosten van Ghana, in de Volta Lake Region. We sliepen in 1 grote gedeelde slaapkamer, een dormatory met 10 stapelbedden. Maar ze waren er alleen, dus heel veel plaats voor 7 man!
Overdag zijn we gaan jetskien, en iedereen heeft er echt van genoten. 90 km/u op een jetski doe je niet alle dagen. In Europa betaal je daar veel meer geld voor, dus hebben we hier geprofiteerd. Zwemmen in het meer deed ook meer dan deugd in zo'n hitte!
Ziezo, nu zijn jullie allemaal weer wat op de hoogte. Ook al blijft het heel moielijk om, alles wat ik de 2 laatste weken heb meegemaakt, op papier te zetten.
Vele groetjes daar! x
Ik ben er weer eens geraakt!
De laatste 7 dagen was het niet gemakkelijk om op welke manier dan ook iemand te contacteren. Na een hevige storm, is het niet ongewoon dat hele dorpen zonder electriciteit zitten. Echt alles ligt plat: lichten, frigo,internet..
De andere vrijwilligers hadden mij vanaf het begin gewaarschuuwd: 'You better get used to that!"
Sinds vorig verslag heb ik alweer heel veel gedaan. De tijd gaat hier ongelooflijk snel vooruit!
Ten eerste was er het weekendje weg met ongeveer de hele groep vrijwilligers van de Akuapem Hills: 16 man. Accra stond op het programma.
Met 16 man in 1 tro zijn we na het werk vertrokken.
Ik sliep op een kamer van 2 personen en 2 extra matrassen, met Ariane, Jamie en Carla. Jamie is spijtig genoeg de eerste nacht van het weekend ziek geworden, waarschijnlijk een voedselvergiftiging.
Dag 1zijn ze met de helft van de groep naar zee geweest. Gelukkig hebben we een klein (!) stukje (betalend) strand gevonden waar er bijna geen afval te vinden was. Als ik even de omgeving ben gaan verkennen met Ariane, was er van proper strand geen sprake meer.. Spijtig, want ze zouden veel meer volk kunnen lokken!
Ook de straffe zon hier is voor iedereen een aanpassing. We hadden het allemaal zwaar onderschat, en niet een iemand is zonder zonnebrand naar huis gegaan. Sommigen hadden zelfs blaren, ook na 3 keer insmeren op 4 uur tijd. Opletten is dus de boodschap!!
De andere helft van de groep is naar Accra Mall geweest. Het is een klein shoppingcenter met airco, en het heeft twee supermarkten met enkele buitenlandse producten zoals chocolade, Belgisch bier, en ja hoor, glutenvrije pasta! ;) Het is waarschijnlijk de enige plaats in Ghana waar er zoveel buitenlanders te vinden zijn! Ik ben er de dag nadien ook naartoe geweest om zat inkopen te doen voor de Daycare: de kindjes zijn zot van ballonnen, en alles wat rond is om mee te kunnen rollen en gooien.
Ondertussen ben ik het leven hier al meer dan gewoon, ook al blijft het cultuurverschil heel groot.
Er is niet mogelijk om onopgemerkt in de straten rond te wandelen. Overal roepen ze ons na. " Obroni! Obroni!" Dit woord wordt gebruikt voor iedereen die uit het buitenland komt. Gelukkig word ik op het werk "Anti" genoemd. En als je niet antwoord als iemand dit naar je schreeuwt, ben je heel onbeleefd.
Begroeten is hier namelijk super belangrijk, en mensen gaan je boos aankijken, of zelfs boos worden als je dat niet doet. Geen mogelijkheid dus om met muziek in je oren in de straten rond te lopen.
Ook de mannen hier in Ghana zeggen rechtuit wat we tegen jou te zeggen hebben. Zo ben ik al verschillende keer ten huwelijk gevraagd door mannen van elke leeftijd. Ik draag gelukkig een ring aan mijn ringvinger. Van zodra ik die laat zien en zeg dat ik al getrouwd ben en dat mijn man in Belgie woont, laten ze je met rust! Ideaal dus!
Ook op het werk zie je duidelijke verschillen in de opvoeding van de kinderen.
De kinderen hier worden thuis en op school nog veel geslagen. Dat is op verschillende manieren een probleem. Ten eerste nemen ze dat over van de ouders en gaan ervan uit dat het normaal gedrag is. Dus als ze aan het spelen zijn in de daycare, kan het gebeuren dat de kinderen elkaar slagen omdat ze met een klein iets niet tevreden zijn. Ten tweede is het voor ons en de staff in de daycare niet gemakkelijk om controle te behouden over de kinderen. Ze luisteren niet meer omdat ze niet geslagen worden. Als ze op school kattekwaad uithalen, weten ze dat de leerkrachten niets gaan doen, en dus testen ze de limieten.
Adom Daycare heeft een akkoord met Projects Abroad dat er geen enkele vorm van geweld mag gebruikt worden. Als dit ooit wel zou gebeuren, dan zetten ze de samenwerking stop.
Donderdag 6 maart was het de Ghana Independence Day.
Iedereen was dus vrij die dag. Alle scholen en daycares waren op vrijdag ook gesloten. Lang weekend dus voor mij. Ik ben dan met een paar anderen naar Koforidua gegaan, om het marcheren van de studenten te gaan bekijken. Kinderen leren hier al marcheren zodra ze kunnen stappen, dus voor de lokale bevolking is dat heel belangrijk voor elke feestdag.
Weekend nummer 2 zijn ze dit keer met een groep van 7 vrijwilligers op uitstap geweest. Dit keer naar het oosten van Ghana, in de Volta Lake Region. We sliepen in 1 grote gedeelde slaapkamer, een dormatory met 10 stapelbedden. Maar ze waren er alleen, dus heel veel plaats voor 7 man!
Overdag zijn we gaan jetskien, en iedereen heeft er echt van genoten. 90 km/u op een jetski doe je niet alle dagen. In Europa betaal je daar veel meer geld voor, dus hebben we hier geprofiteerd. Zwemmen in het meer deed ook meer dan deugd in zo'n hitte!
Ziezo, nu zijn jullie allemaal weer wat op de hoogte. Ook al blijft het heel moielijk om, alles wat ik de 2 laatste weken heb meegemaakt, op papier te zetten.
Vele groetjes daar! x
-
11 Maart 2014 - 18:44
Papie En Bonnie:
Leuk verslag !
Zeer zeker heel plezant, ook omdat die uitstappen er zijn en de groep vrijwilligers zo groot is !
er zijn dan altijd wel mensen bij met wie het goed klikt !
Opgelet voor de zonnebrand ! En verlies je trouwring maar niet !!!
Geniet er verder van en tot wederhoren , wij kijken al naar uit naar je volgende verslag !
Dikke zoen
-
12 Maart 2014 - 07:14
Papa:
Hey Anti (een groet vanop het werk, he!). Goed van je verslag te lezen. Leuk ook dat er niet steeds met muziek in de oren kan rondgelopen worden :-). Geniet dus maar met alle zintuigen van deze ervaring. Veel plezier en voldoening verder en ... zorg ook goed voor jezelf! Liefs, P. -
12 Maart 2014 - 08:56
Pappie - Mammie:
Dank voor je verslagje silke, we keken er al naar uit. Lukt je dagboek? We missen je bezoekjes, sven trekt goed zijn plan maar mist zeker en vast wel het gezelschap van zijn zusje. Dikke zoen uit gent. -
12 Maart 2014 - 11:24
Tante Annette:
Altijd blij je verslagjes te lezen!
Wat een ervaring ! Geniet maar van de diversiteit en van de andere culturen,het verrijkt de geest! We reizen om te leren,en nadien beseffen we hoe goed het hier in ons klein landje wel is. Blijf maar schrijven zo leven we een beetje met jou mee!
Dikke zoenen! -
12 Maart 2014 - 11:32
Tante Claudine:
amaï, jij beleeft daar nogal een avontuur me dunkt...je verslag is vlot en boeiend geschreven silke, van wie zou je dat nu hebben??...vele groetjes uit brugge -
12 Maart 2014 - 21:41
Tante Martine:
Merci beaucoup pour ton récit Silke, ton aventure est passionnante et c'est très sympa de nous en faire profiter!
Bonne continuation et gros bisous de Suisse. -
12 Maart 2014 - 22:36
Tante An En Co:
Wat een belevenis, hé Silke! Lek dat wij zo met je kunnen meegenieten. Het wordt zeker een vast een onvergetelijke ervaring. Ik kijk er al naar uit om al je verhalen te horen als je terug bent. Geniet erv
an en tot later. Liefs Tante en co -
13 Maart 2014 - 03:13
Mama:
Ik kan me voorstellen dat het niet gemakkelijk is al je ervaringen neer te pennen in een verslag. Zolang jij maar blijft open staan om zoveel mogelijk te leren uit al wat je daar mee maakt. Wij zijn al heel blij dat je de moeite doet ons (een stukje) deel te laten zijn.
Hou je goed!
Kusje, mama -
14 Maart 2014 - 08:07
Conny & Co (alias Van Houtjes) :
Hi Silke, leuk te lezen dat je geniet van je 'African experience'... nogal een verschil met ons Belgisch leventje ... Het ga je goed en we kijken uit naar je volgende blog update. Big hug ! -
17 Maart 2014 - 18:20
Sven:
Super om nog eens van je te horen Silke, laat de posts maar komen! -
27 April 2014 - 21:04
Nonkel Dirk:
Dat is is ook al weer verorberd...
Maar wat betekenen die Obroni en die Ante dan wel? Ja, das mijn nieuwsgierige kant die bovenkomt hé...
En dat van die trouwvoorstellen... dat kan ik vanuit mijn werk ook. Als we een Afrikaanse delegatie deden kregen mijn vrouwelijke collega's ook steevast een aanzoek of 4 van de delegatieleden. :-D Met dit verschil, wanneer mijn collega's zeiden dat ze getrouwd waren antwoordden die laconiek:"geen probleem, ik ook maar ik heb hier in België nog geen vrouw hé. Ik ben niet jaloers." :-)
Van dat goeiedag zeggen kunnen wij hier in Vlaanderen nog iets leren... Nochthans, in Wallonië en Frankrijk zegt men toch ook makkelijk goeiedag in de straat, niet?
Kan me voorstellen dat het dan niet eenvoudig is om de 'tucht' erin te houden inderdaad als ze dat zo gewend zijn...
En die jetski... Verdikke je doet me watertanden... net iets voor mij ! ;-)
en nu de volgende
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
